Tijden van vernietiging haalt inspiratie uit de tijdloze legendes van de ridders van de ronde tafel, waarbij spelers in de schoenen van Gwendolyn worden gedrukt, een jonge vrouw op een zoektocht om haar familie te redden en een gebroken wereld te herstellen. Tegen de achtergrond van een verwoeste moderne Londen, presenteert het spel een wereld die wordt overspoeld door een mysterieuze buitenaardse invasie. Als Gwendolyn zullen spelers door straten navigeren wemelen van vijandelijke hordes en hun krachten bundelen met spectrale ridders om de chaos te confronteren.
De primaire tegenstanders in getijden van vernietiging zijn de torenhoge ridders die door het stadsbeeld van Londen zwerven. Om deze kolossale vijanden te verslaan, moeten spelers deelnemen aan gedurfde gevechten door deze reuzen te schalen en deel te nemen aan hevige gevechten bovenop. De visuals van de game zijn ronduit adembenemend, waardoor de verwoeste maar angstaanjagend mooie omgeving met verbluffend detail tot leven komt.
Ondanks zijn visuele allure worstelt getijden van vernietiging echter om te boeien met zijn verhaal. De trend in souls -achtige games is geweest om klassieke verhalen te vernieuwen en nieuwe wendingen te bieden die het publiek boeien. De aanpassing van "Journey to the West" bijvoorbeeld bood een nieuw perspectief vanwege de relatieve onduidelijkheid in de westerse markten, terwijl de donkere herinterpretatie van Pinocchio in leugens van P een onverwachte laag toevoegde aan een bekend verhaal. Het verhaal van getijden van vernietiging, geworteld in de goed getroffen legende van koning Arthur, mist daarentegen de unieke haak die nodig is om op te vallen in het drukke veld van zielige games. Terwijl de game uitblinkt in zijn esthetiek, schiet het helaas tekort in het leveren van een boeiende en nieuwe verhaallijn.