"Nieuwe Oblivion: Remake Look, Remaster Feel"

Toen Bethesda de langverwachte vergetelheid eerder deze week onthulde, was ik verbaasd. De reis van 2006 door Tamriel, ooit berucht om zijn eigenzinnige, aardappelgezicht en wazige landschappen met lage resolutie, is tot nu toe omgezet in het meest visueel verbluffende Elder Scrolls-spel. Nadat ik gewend was geraakt aan matte remasters zoals de Mass Effect Legendary Edition en Dark Souls Remastered, die nauwelijks verschilden van hun Xbox 360 -tegenhangers, was ik sceptisch. Toch was het adembenemend om de keizerlijke stad te zien die ik bijna twee decennia geleden verkende in Unreal Engine 5 met Ray Tracing. Naast de visuals heeft het spel verbeteringen in gevechten, RPG -systemen en tal van andere details. Aanvankelijk vroeg ik me af of Bethesda en virtuo's het verkeerd hadden genoemd - zeker was dit een Oblivion *remake *, niet alleen een remaster?

Het blijkt dat ik niet alleen in mijn gedachten was. Veel fans bestempelden het een remake, en zelfs Bruce Nesmith, de senior game -ontwerper van de originele Oblivion, merkte op: "Ik weet niet zeker dat [het woord] remaster het daadwerkelijk doet." Na enkele uren met het spel te hebben doorgebracht, werd het echter duidelijk dat hoewel Oblivion Remastered visueel op een remake kan lijken, het fundamenteel speelt als een remaster.

De reden dat Oblivion eruit ziet als een remake is te wijten aan het uitgebreide werk van virtuo's, met "elk actief dat helemaal opnieuw is ontworpen." Visueel is alles op het scherm gloednieuw - van bomen en zwaarden tot afbrokkelende kastelen. Deze revisie voldoet aan moderne grafische verwachtingen met prachtig gestructureerde omgevingen, verbluffende verlichting en een nieuw fysica -systeem waardoor elke pijl- en wapenstaking realistisch aanvoelen. Hoewel de personages die je ontmoet hetzelfde zijn als die uit 2006, is elk NPC -model een nieuwe creatie. Deze indrukwekkende visuele transformatie is bedoeld om nostalgische herinneringen niet te repliceren, maar om te voldoen aan 2025 -normen. Als ik het voor de geruchten van de remaster had gezien, heb ik het misschien aangezien voor de Elder Scrolls 6.

De verbeteringen gaan verder dan visuals. Gevecht is aanzienlijk verbeterd, waardoor swingen een langsword meer bevredigend dan ooit voelt. De camera van de derde persoon bevat nu een functionele reticule, en alle menu's, van de Quest Journal tot dialoog en minigames, zijn vernieuwd. Het oorspronkelijke nivelleringssysteem, vaak bekritiseerd, is vervangen door een meer logische hybride van Oblivion en Skyrim's benaderingen. En ja, je kunt eindelijk sprinten. Met zulke substantiële visuele en gameplay -upgrades zou je kunnen beweren dat we in remake -territorium zijn.

Het debat over de vraag of Oblivion Remastered een remake is of een remaster hangt af van semantiek. Er zijn geen industriële standaarddefinities voor deze voorwaarden, en uitgevers gebruiken ze vaak door elkaar. Rockstar's "definitieve editie" remasters van de Grand Theft Auto -trilogie tonen bijvoorbeeld nog steeds hun PlayStation 2 -oorsprong, ondanks verouderde texturen en moderne verlichting. Omgekeerd beschikt de crash Bandicoot N. Sane Trilogy, een remaster uit, beschikt over geheel nieuwe grafische activa en ziet eruit als een moderne game. Remakes zoals Bluepoint's Shadow of the Colossus en Demon's Souls Rebuild Games vanaf de grond maar blijven trouw aan de originelen. Ondertussen houdt Resident Evil 2 vast aan de oorspronkelijke structuur, maar bedenkt de gameplay volledig opnieuw, en Remake en Rebirth van Final Fantasy 7 veranderen het ontwerp, het script en het verhaal radicaal. Deze voorbeelden, allemaal beschouwd als remakes, benadrukken het ontbreken van een uniforme filosofie.

Traditioneel werd het herbouwen van een spel in een moderne motor als een remake beschouwd, terwijl remasters beperkte upgrades waren binnen de oorspronkelijke technologie. Toch wordt dit onderscheid verouderd. Een meer passende definitie van vandaag kan zijn dat een remaster een grafische revisie is die het ontwerp van de originele game behoudt met een aantal verbeteringen in de kwaliteit van leven, terwijl een remake een spel volledig opnieuw ontwerpt. Dit zou Demon's Souls en de aankomende Metal Gear Solid opnieuw classificeren: Delta als remasters, die de term "remake" reserveren voor games die hun voorgangers echt opnieuw uitvinden.

Nieuwe verlichting, bont en metalen effecten zijn slechts het begin van de veranderingen in de vergetelheid geremastered. Afbeelding krediet: Bethesda / virtuo's. Onder deze voorgestelde definities wordt Oblivion Remastered toepasselijk genoemd. Terwijl de nieuwe activa en Unreal Engine 5 Ray Tracing het er gloednieuw uit laten zien, blijven de kerngameplay en mechanica geworteld in de jaren 2000. Zoals Bethesda uitlegde: "We hebben naar elk deel gekeken en het zorgvuldig opgewaardeerd. Maar bovenal wilden we nooit de kern veranderen. Het is nog steeds een spel uit een vorig tijdperk en zou als één moeten voelen."

De kenmerken van dat tijdperk zijn overal duidelijk. De laadschermen verbergen zich nog steeds achter elke deur, de overtuiging -minigame blijft verwarrend ondanks de bijgewerkte interface, en de stadsontwerpen lijken op eenvoudige podiumsets. NPC's bewegen onhandig en praten met de stijfheid van vroege AI. Zelfs met een significante gevechtsupgrade voelt het nog steeds enigszins los. En de game behoudt zijn aandeel bugs en glitches, waarbij de eigenzinnige charme van het origineel wordt bewaard.

Slechts een paar maanden geleden toonde de erkende Obsidian een moderne kijk op enkele van de kernelementen van de Elder Scrolls. De dynamische gevechten en lonende exploratie maken de mechanica van Oblivion Remastered aanvoelen. Toch heeft deze geremasterde klassieker nog veel te bieden in 2025. De magie van zijn wereld blijft levendig, met zijn enorme, Rohan-achtige velden vol mysteries en eigenaardigheden. De ambitieuze kenmerken, zoals Dynamic Goblin Wars en een bevredigende queststructuur, blijven schijnen. De ouderwetse benadering van de game van Player Freedom voelt verfrissend aan in een tijdperk waarin moderne spellen spelers vaak te nauw begeleiden. De korrelige details van de vergetelheid zijn echter duidelijk gedateerd. De dialoog mist finesse en de onderling verbonden systemen missen elegantie. Het niveauontwerp, of het nu in grotten, kastelen of de vervloekte landen van de vergetelheid is, voelt oud. Een echte remake zou deze elementen bijwerken, maar dit project gaat over het herbeleven van het verleden. Het blijft dus de vergetelheid *geremasterd *.

Videogames lenen vaak terminologie van andere media. In film zijn remakes volledig nieuwe producties met nieuwe casts, bemanningen en scripts, terwijl remasters bestaande films verbeteren om aan de moderne normen te voldoen. De 4K -restauraties van Jaws en The Godfather zijn uitstekende voorbeelden - ze zien er ongelooflijk uit, maar blijven producten van de jaren 1970, duidelijk in hun richting, levering en effecten. Oblivion Remastered is vergelijkbaar met deze filmrestauraties. Het duwt de visuele kwaliteit tot het uiterste en herschept de "buitenkant" van de game in een nieuwe motor, maar daaronder is het nog steeds een product van de jaren 2000. Als Alex Murphy, uitvoerend producent bij Virtuo's, zei het toepasselijk tijdens de onthullingsstroom: "We beschouwen de Oblivion -game -engine als de hersenen en Unreal 5 als het lichaam. De hersenen drijven de hele wereldlogica en gameplay en het lichaam brengt de ervaring tot leven waar spelers bijna 20 jaar van hebben gehouden."

Oblivion Remastered is precies wat het beweert te zijn, en de prestaties ervan mogen niet worden onderschat. In plaats van te eisen dat het een remake wordt bestempeld, moeten we het gebruiken als benchmark voor remasters van andere grote AAA -bedrijven. Dit is de standaard die Mass Effect Legendary Edition had moeten bereiken, niet alleen een opgeruimde heruitgave. Dit is wat Grand Theft Auto: de trilogie had moeten zijn, geen cynische geldgreep. Er is niets cynisch aan Oblivion Remastered. Het ziet eruit als een remake gemaakt met passie, maar speelt als een remaster bewaard met liefde, en dat is precies hoe het zou moeten zijn.